จะว่าไปแล้วที่เขียนๆไปนั้นล้วนแต่จะมีเพียงการนำเสนอเพียงด้านเดียว ซึ่งบางครั้งกว่าจะออกมาด้านดีขนาดนั้นได้ก็ต้องผ่าน "วิกฤต" มาหลายครั้งหลายคราวพอสมควร
เริ่มจากเรื่องการทำอาหารก่อน
จากที่ได้อ่านๆอาจจะดุแบบว่า....ไหนว่าทำไม่เป็น? ทำไมไม่ทำอะไรง่าย? Back to the Basic ดีกว่าไหม? แน่นอน สิ่งที่ทึกคนคิดเหมือนกันนั้นก็คือ ตระกูลไข่ 555+ แน่นอนตอนแรกฉันก็หวังว่า....จะฝากชีวิตไว้กลับมันได้เหมือนกัน แต่......ของแบบนี้ ความสามารถของแต่ละคนก็ต่างกันออกไป 555+ ฉันอยากจะบอกว่าเมนูสารพัดไข่ ยกเว้นไข่ตุ๋น เป็นเมนูที่สามารถฆ่าฉันแบบยกแผงไข่มาแล้วทีเดียว อาจจะคิดว่าอะไรกันเมนูง่ายๆทำไม่ได้หรอ? คำตอบคืดใช่ 555+ เพราะไม่ว่าฉันจะเพียรพยายามทอดกี่ทีๆ มันก็ออกมาเป็นไข่มนุษย์ต่างดาวทุกคราวไป ไม่ว่าจะทั้งดำและเละ จนบางครั้งๆเด็กๆเห็นถึงกับตกใจอุทานว่า.......ไฟไหม้หรอ !?!? พร้อมกับทำตาโตกันสุดริท 5555+ ฉันได้แต่ตอบเสียงอ๋อยๆว่า มันหน้าตาอาจจะแปลกไปสักหน่อย แต่อร่อยนะ (5555+) เด็กๆก้ได้แต่ทำหน้าปูเลี่ยนใส่ ถ้าเด็กใจดีหน่อยก็อาจจะแค่....ทำหน้ากลืนไม่ลง แต่ถ้าเด็กจริงใจโผงผางก็อาจจะเจอ......."ยี้ๆๆๆๆๆไข่อะไรเนี่ยดำมากกกกก ผมกินไม่ได้หรอก ผมกลัววววววววววววววววววววว!!!" (ไม่ได้โอเว่อร์ 555+ พร้อมกับส่งเสียงดังสุดริท ประจานสุดๆ 5555+) ไม่ต้องเดาว่าฉันต้องไปทอดใหม่ใช่ไหม? Nop! ไม่มีทาง เปลี่ยนเมนูเลยดีกว่า 5555+ หลังๆจากประสบการ์ณครั้งนั้น ฉันมักจะทอดดาวเผื่อเสมอ 5555+
อารมณ์ของเด็กๆ โดยเฉพาะเด็กที่เอาแต่ใจและเคยถูกตามใจ
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ยากอีกเหมือนกันสำหรับคนที่ "ไม่เคยมีลูก" และไม่ได้เรียนทางด้านนี้มาโดยตรง (และถึงแม้เรียนมาโดยตรงก็อาจจะเอาไม่อยู่เช่นกัน) การงอแงของเด็กๆมักจะเป็นเรื่องธรรมชาติ แต่บางครั้งนั้นก็คงจะต้องปราบปรามพวกที่มากจนเกินไป วิธีการของฉันนั้นก็ออกจะแสนโหด มันส์ ฮา กวน จะว่าไปเรามาดูเคสฮาๆที่จะโกรธ ตลก หรือขำดี
ฉัน : อ๊ะพี่ให้เวลาทำ 10 นาทีนะ เพราะที่ผ่านมาชอบโอ้เอ้เสียเวลา
หนุ่มน้อย : โหววววววว (ท้าทายตามประสาอยากลองของ ให้ทำใช่ไหม งั้นเราจะเดินไปกินขนม 555+)
ฉัน : เหลือเวลาอีก 5 นาที
หนุ่มน้อย : อะไรกัน ผมเพิ่งไปกินขนมมา
ฉัน : พี่ให้น้องกินก่อนทำแล้วใช่ไหม? น้องก็บอกว่าอิ่มแล้วใช่ไหม?
หนุ่มน้อย : พยักหน้า (แบบเอออๆๆตูรู้ 555+)
ฉัน : ครบ 10 นาทีพี่เก็บเลย แล้วไม่ต้องเอา Mark ด้วย ใครทำคนนั้นได้
หนุ่มน้อย : ร้องเพลงอย่างสบายอารมณ์ และไม่ทำเช่นเคย
ฉัน : พอครบ 10 นาทีแป๊ะเก็บเลย พร้อมเขียนให้เห็นๆว่าได้ Mark 0
หนุ่มน้อย : อะไรกันเนี่ย โหวววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว ผมยังไม่ทันตั้งตัวเลย ไอ้บ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ฉัน : อ้าวพูดคำหยาบด้วย
หนุ่มน้อย : ไม่ใช่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆผมว่าผมบ้าเอง ผมมันบ้าเอง ผมไม่น่าเกิดมาเป็นน้องเล็กๆเลย ผมอยากเกิดมาโตบ้างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ฉัน : (คิดในใจเอาแล้วไงตูมีคนอยากแย่งชิงตำแหน่งออสก้า สาขาดราม่าฝ่ายชายแล้วไง 55555+) ดุไปก็ขำไปด้วยความเอ็นดู 55555555+
ซึ่งแน่นอนที่สุดอะไรก็ตามโดยเฉพาะเด็กที่ไม่เคยโดนบังคับ ไม่ได้ฝึกฝน เป็นธรรมดาที่จะมีปฏิกิริยาต่อต้าน และตัวฉันเองก็มักจะใช้วิธีการนิ่งเฉย ปล่อยให้ร้อง (ซึ่งก็ไม่รู้ว่าถูกไหม ) ซึ่งบางครั้งเด็กก็หยุดเองเพราะเหนื่อย หรือไม่ก็จะมารังความนด้วยวิธีการต่างๆเช่น ดึงปากกาเราบ้าง ดึงเสื้อเราบ้าง ซึ่งแน่นอนเราก็เผลอกอดและโอ๋ แต่......ตัดภาพไปที่หน้าหนุ่มน้อยของเรา อิอิอิ แอบดีใจ และ.....ร้องหนักกว่าเดิมเป็นเท่าตัว กรี๊ดดดดดดดดดด ทำเอาฉันตกใจว่าเอ๊ะฉันไปโดนปุ่มอะไรหรือเปล่าเนี่ย 5555+ ซึ่งแน่นอนวิชานี้ไม่สามารถถามพี่กู(goolgle) ได้ตลอด ของอย่างนี้ต้องประสบการ์ณเท่านั้น
เวลาตั้งกฏกับเด็กต้องระวัง.......เข้าตัว
ด้วยความที่เด็กมักจะเคยได้อะไรมาง่ายๆ อยากได้อะไรก็ได้ ซึ่งนั้นจะทำให้เราเอาอะไรมาล่อให้ทำความดียากขึ้น นั้นจึงเป็นที่มาของการ ......มีกฏ ซึ่งแน่นอนว่าเป็นธรรมดาที่ไม่เคยไม่ Challenge ใดๆทั้งสิ้นมาก่อน พอมาเจอการตั้งกฏเก็บคะแนน (Mark) ต่างๆ ก็เป็นธรรมดาที่จะมีการประท้วงกันบ้าง ไม่ว่าไม่ทำตาม ไม่สนใจ กฏอะไร ฉันไม่ต้องการ เพราะคิดว่าจะทำหรือไม่ทำก็ได้ของเล่นของที่ชอบอยู่แล้ว แต่เมื่อเราเข้าไปจัดระเบียบเล็ก เป็นธรรมดาที่กบฏตัวน้อยจะเริ่มก่อม็อบ 5555+ ยิ่งพวกมาก ยิ่งต่อต้านเยอะ แน่นอนเรามีกฏการเก็บคะแนนเพื่อแลกซื้อของต่างๆที่ตั้งใจไว้ โดยให้คะแนนตามความดีของแต่ละคน เช่น ตื่นสายหัก 10 คะแนน ไม่เก็บที่นอน หักอีก 10 คะแนน อะไรก็ว่าไป ซึ่งฉันว่าก็คงสร้างความขมขื่นและขุ่นเคืองในใจอยู่ไม่น้อยทีเดียว 55555555+ และแล้ววันโลกเปิดก็มาถึง โอกาสทองของเด็กๆ (ฉันต้องขอชมว่าเป้นความฉลาดนะค่ะ เพราะ....) วันนี้เรามีกิจกรรมไปปั่นจักรยานกัน แน่นอน เราต้องมาการใช้ภาษาอังกฤษทบทวนไปด้วย ขณะที่ฉันเป้นคนตั้งคำถามว่านั้นคืออะไร นี้คืออะไร โน่นคืออะไร ถ้าใครตอบได้ก็ให้ปั่นต่อไป ซึ่งแน่นอนเด็กๆตอบได้ และแล้วหายนะก็มาถึง เมื่อรอบนี้แนเปลี่ยนให้เด็กเป็นคนคิดที่จะตั้งคำถามบ้าง
หนุ่มน้อย : What color is the sky?
ฉัน : White, Blue (คิดถึงคำพูดของอาจาร์ยน้องที่สอนมาว่า ต้องทำเป็นไม่รู้ให้น้องตอบบ้าง)
หนุ่มน้อย : White Blue and Yellow 55555+ พี่กิฟท์ตอบผิด พี่กิฟท์เลือกเอาว่าจะให้ผมหักเงินเดือนเท่าไหร่?
ฉัน : ได้แต่เหวอออออออ 555+ และถามออกไปว่า ทำไมต้องหักเงินเดือนพี่ด้วยหล่ะ
หนุ่มน้อย : ก็เวลาผมทำอะไรพี่กิฟท์ก็ชอบหัก Markๆๆๆๆๆๆๆๆ คราวนี้พี่กิฟท์ตอบไม่ได้ก็ต้องกัดเงินเดือนสิ 5555555555555555555+ (หัวเราะอย่างมากกกกกกก)
ฉัน : ได้แต่ขำ (ไม่ออก) 555555555555+
สัตว์เลี้ยงกับเด็กๆ
เคยสังเกตไหมค่ะว่าเด็กที่มีสัตว์เลี้ยงมักจะมีจิตใจที่อ่อนโยน (ไม่นับที่ฆ่าสัตว์ยนะค้า 5555+) อันนี้ฉันค้นพบโดยบังเอิญ สืบเนื่องมาจากกิจกรรมสร้างสรรค์ศิลปะนั้นเอง นั้นก็คือการสร้างบ้านให้น้องแมว เด็กๆดูจะมีวามสุขมากกับการทำสิ่งเหล่านี้ เพราะมันทำให้เด็กได้คิดริเริ่มสร้างสรรค์และที่ดีไปกว่านั้นคือ ฝึกจิตใจที่อ่อนโยน ว่าแล้วเรามาดูบทสนทนาน่ารักๆของเด็กกันดีกว่า
ฉัน : อ่ะวันศุกร์นี้เราจะให้จับฉลากสร้างบ้านให้น้องแมว โดยเอาลังกระดาษมาทำ ทาสี ตกแต่งตามใจชอบ แต่เรามีน้องแมวอยู่ 3 ตัว คือ Kitty แมวพี่, แมวเทาดำ (แมวจรจัดที่ฉันให้อาหาร) , แมวดำ (ลูกแมวตัวเล็ก ลูกของแมวเทาดำ) , พี่ด้วน (กิ๊ก Kitty 555+)
เด็กๆๆ : ไม่เอาพวกเราจะเลือกเอง
พี่สาวคนโต : เจ๊จะเอา kitty เพราะเจ๊ชอบ แล้ว kitty ก็ฉีดยาแล้ว
พี่ชาย (คนรอง) : โหวววว เจ๊ไม่แฟร์อ่ะ ผมก็อยากได้ Kitty เหมือนกัน แมวตัวอื่นผมกอดไม่ได้ ผมกลัวมันกัด
น้องชายคนเล็ก : อี๋ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆแมวดำเป็นแมวผี ผมกลั๊วววววววววววววววววว
ฉัน : เอางี้เอากระดาษมาเดี๋ยวพี่ให้พี่อีกคนเขียนชื่อแมวลงไปแล้วจับฉลากเอา โอเค?
เด็ก : โอเค
ผลที่ได้ก็คือ พี่ชายคนรองได้แมวแม่ดำเทา, น้องชายคนรอง ได้แมวผี เอ้ยยยแมวดำ (แบบไม่สมใจอยาก 5555+) และพี่สาวคนโตสุดได้ kitty ไปครอบครอง แต่........ปัญหามันได้จบแค่นั้นไม่ เพราะชั่วโมงการทำบ้านแมวก็มาถึง และ...................ปัญหาอีกมากมาย
@ Study Room
พี่ชายคนรอง : พี่จะทำบ้านให้แม่แมว แล้วมีห้องครัวด้วย ห้องรับแขกด้วย
น้องชายคนเล็ก : ผมไม่อยากทำเลยอ่ะ ผมไม่ชอบบบบบบบบบบ
พี่สาวคนโต : แกก็ทำๆๆไปเถอะนะ แกทำใช่ว่าแมวมันจะชอบของแก
ฉัน : (ฟังแล้วได้แต่ขำ 5555555++) เอางี้ไหม เพื่อจะได้รุ้ขนาดของบ้านว่าแมวจะอยู่ได้ไหม เราไปวัดตัวแมวกันดีกว่า ป่ะ ไปกันเถอะ
@ บ้านที่ฉันพัก (สวัสดิการดีดีจากเจ้าของบ้านนั้นเอง)
พี่ชายคนรอง : โหววววววว ผมว่าเจ๊โชคดีกว่าคนอื่นอ่ะ ได้ Kitty แถมได้กอดได้ ได้อุ้มได้ แต่แมวผมเนี่ย มันไม่ได้ฉีดยานะ
น้องชายคนเล็ก : แมวของผมน่าตาอัปลักษณ์มากกกกกกก มันเป็นแมวผีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เจ๊ : (กอดแมว เล่นกับแมว ยิ่งยั่วให้น้องโมโห 55555+) 5555555+ แมวแกกอดไม่ได้ 5555555+
ฉัน : อ๊ะๆ ไม่ต้องเถียงกัน ไปวัดตัวแมวดูดีกว่าไหม (และฉันก็สังเกตพฤติกรรม เพราะกลัวแมวจะตายเสียก่อน 55555555+)
พี่ชายคนรอง : (ท่าทางกล้าๆกลัวๆ) นี้ดูสิพี่จับหัวมันได้แล้ว
น้องชายคนเล็ก : เฮ้ยยยยพี่ระวังติดโรคนะ
ฉัน : (ได้แต่มองแบบขำๆๆฮาๆๆ อมยิ้ม)
พี่ชายคนรอง : น้องๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ น้องไม่จับมันดูแล้วมันจะรู้หรอ
น้องชายคนเล็ก : พี่จับก่อนดิ ดูดิมันไม่ให้ผมจับมันเลย
พี่ชายคนรอง : โหวววววววน้องอ่ะ น้องทำแบบนั้นมันก็กลัวอ่ะดิ มานี้พี่จะสอนวิธี
น้องชายคนเล็ก : เฮ้ยยยยย พี่มันวิ่งหนีอ่ะ
พี่ชายคนรอง : อ้าววก็มันกลัวน้องไง โหวววมานี้พี่จัดการเอง พี่จะบอกนะวิธีการเข้าหาแมวเนี่ยน้องต้อง .........................................Bha bah bah bha bha bha bha bha
ฉัน : (ได้แต่อมยิ้มขำๆ คิดในใจว่า........จากเด็กที่เอาแต่ใจ กรี๊ดดๆๆ พอมาเจอน้องแมวที่ไม่สามารถบังคับได้ ก็สามารถที่จะใช้ความอ่อนโยนและใจเย็นเพื่อสร้างความสนิทกับสัตว์ได้ และดูว่าแม่แมวเทาดำดูจะชอบน้องเสียด้วย ทั้งๆที่ปรกติแมวจรจัดมักจะขี้กลัว ระวังตัว เพราะว่าเจอโลกโหดร้ายมาเยอะ) จากการที่ฉันสังเกตุดูเด็กๆดูจะมีความสุขและจิตใจอ่อนโยนขึ้นมากกกกกกกกกกก โดยเฉพาะพี่ชายคนรองที่ดูจะมีความสุขมากๆกับการสร้างบ้านให้น้องแมวเมียว งานนี้ถือได้ว่ายิงปืนนัดเดียวได้นกหลายตัว ไม่ว่าจะเป็น 1.ได้สร้างกิจกรรมดีๆ จากสิ่งเหลือใช้ 2. น้องแมวได้บ้านสำหรับพักพิงกาย หลบลมหนาว และสุดท้ายที่นั้นก็คือ................................เด็กๆที่มีความสุข ได้เห็นแววตาที่อ่อนโยน ความสุขที่แมวเข้าบ้านตัวเอง (555555+ ลุ้นยิ่งกว่าหวยออก 55555555+) เพราะจุดประสงค์ของงานนี้ก็คือเรื่องสุดท้ายนี้นั้นเอง ^^ แค่คิดถึงยังอดอมยิ้มไม่ได้เลยจริงๆ ^00^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น